naar Beijing

Voor we naar Beijing gaan per nachttrein hebben we nog tijd voor wat andere dingen. We starten rustig op, ontbijten op ons gemak en kunnen geen taxi krijgen, toen maar een stukje wandelen, in de buurt is nog een park waar we nog niet geweest zijn. Parken zijn heel leuk in China, het is gezellig, gemoedelijk en er gebeurt van alles!!

Het was nog rustig, je kon er in een opblaaswiel kruipen op het meer en dan lekker springen en rennen over het water... als je niet omvalt natuurlijk. Ons trio ging gezellig in zo'n ding en stopte niet meer met gillen van de pret. Het resultaat: veel toeschouwers en veel klandizie!!

Ik liep een stukje door maar kwam een oude dame tegen met een zwaard, waar ze vakkundig mee aan het zwaaien was. Ik bleef op gepaste afstand. Daarna zagen we een oudere man die ik verdenk van meerder cosmetische ingrepen, waaronder een glimlach die op zijn gezicht gebakken stond, hij was aan het dansen op een heel inspirerende manier. Gek hoor, maar ik moest opeens aan je denken Loes, toen je nog klein was tijdens Buitenwegfeesten, jij kon ook zo heerlijk opgaan in je dansjes!!!

Later kwamen we een stukje nostalgie tegen: tijdens onze reis naar Jane kwamen we, ook in zo'n park, een schiettent tegen, elektronisch schieten op lichtjes in ballonnetjes. Voor Grace moeten we echt uitkijken, zij schoot ze een voor een aan flarden, chapeau Grace!

We kwamen er bijna niet weg, in een muziektent stonden wat ouderen te zingen onder begeleiding van een dirigent en 2 saxofoons. Het klonk fantastisch, veel laa en aaah, dus dat kon je zo meezingen, wat ik ook deed. Opeens was ik de kinderen kwijt, schaamtemomentje voor ze toen de dirigent me uitnodigde op het podium. Niet gedaan, wel vriendelijk bedankt en gezellig meegelachen. Mocht ik niet meer doen van de kinderen....

Daarna toch maar even naar Eaststreet, waar we bij Burger King langsgingen voor de lunch. Grace kocht er nog een leuke ketting met muzieksleutel eraan. Daarna naar het hotel, maar hoe?????
We waren al uitgecheckt, de sleutels met adres van het hotel erop ingeleverd.. Uiteindelijk zijn we met z'n vijven in een tuktuk thuis gekomen en flink afgelegd, een goede leer voor de volgende keer!

We konden in het hotel wachten tot het tijd was om naar het station te gaan, Ivy bracht ons en leerde de kinderen een Chinees kaartspelletje om de tijd door te komen in de trein. Mike wist nog wat trucjes en Ivy was zeer onder de indruk.

In het weekend was het noodweer geweest in Beijing, uiteindelijk bleek dat er 77 doden zijn te betreuren. Het was het ernstigste noodweer in 60 jaar tijd. Gelukkig zaten we toen nog hoog en droog in Xian.